പ്രണയ നിമഞ്ജനം

അര്‍ദ്ധ നിശീഥിനി നീലിമയില്‍  പൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന മകര മഞ്ഞില്‍ പ്രകൃതി  തണുത്തുറഞ്ഞുറങ്ങുമ്പോഴും, കാലത്തോട് കഥ പറഞ്ഞൊഴുകുന്ന ചാലിയാറിന്റെ  കുഞ്ഞോളങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം  വിജനമായ മണല്‍തട്ടിന്റെ  ഏകാന്തതയെ കൂട്ട് പിടിച്ച് എരിഞ്ഞമരുന്ന നീലച്ചടയന്‍  പുകച്ചുരുളുകളില്‍ അബൂ നിസാം കണ്ടത് അവളുടെ കവിത യൊഴുകുന്ന  നയനങ്ങളെ ! !

 ശരീരത്തിലെ ഓരോ  ഇന്ദ്രിയങ്ങളിലും ലഹരി പടരുന്ന പ്രണയം സമ്മാനിച്ച  വിളവെത്തിയ ഗോതമ്പ് പാടത്തിന്‍ സമൃദ്ധിയും  മഞ്ഞ ലോഹത്തിന്‍ കനക കാന്തിയെപ്പോലും നാണിപ്പിക്കുന്ന മേനിയഴകുമുള്ള സ്വപ്ന സുന്ദരി. ഓര്‍മകളുടെ കുഞ്ഞോളങ്ങള്‍ അബൂ നിസാമിന്റെ  മനസ്സിലൂടെ മന്ദമാരുതനായി കടന്നു പോയി...    കൃത്യം മൂന്നു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പാണ് അവന്‍  അവളെ കാണുന്നത് ..!

അന്ന് വരെ അവന്‍റെ  മനസ്സില്‍ 'സ്ത്രീ' എന്നത് ,സ്വന്തം അമ്മ പെങ്ങള്‍ എന്നിവരെ മാറ്റി നിര്‍ത്തിയാല്‍ ദൈവ സൃഷ്ടിയിലെ  പാപ പ്രതീകങ്ങളാണ് .!

സ്ത്രീ,, ആദി പിതാവിനെ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിന്ന് പുറത്തു ചാടിച്ചവള്‍, ശ്രീ രാമനെ കാട്ടിലയച്ച രണ്ടാനമ്മ, കാട്ടിലും രാമന് ബാധ്യതയായി മാറിയ 'സീത', യൂസുഫിന് പുറകെ കൂടിയ സുലൈഖ... ഇങ്ങനെ കേട്ടറിയപ്പെട്ട  ചരിത്ര സ്ത്രീ ബിംബങ്ങള്‍ മുതല്‍ നൂതന യുഗത്തില്‍ സ്വസ്ഥ'സമാധാന കുടുംബത്തില്‍ വലത് കാലുംവെച്ച് കടന്നുവന്നു, കുടുംബ ഐക്യത്തേയും സമാധാനത്തേയും തകര്‍ത്തെറിഞ്ഞു സ്വാര്‍ത്ഥതയുടെ ലോകത്തിലേക്ക് ഇണയേയും  കൊക്കിലൊതുക്കി പറക്കുന്നവള്‍, പുരുഷ മനസ്സിനെ രതിയുടെ ലഹരിയില്‍ നിറച്ചു മുച്ചൂടും മുടിക്കുന്നവള്‍..  ഇതൊക്കെയായിരുന്നു, അബൂ നിസാം കേട്ട 'വാമൊഴി'വഴക്കങ്ങള്‍, സുഹൃത്തുക്കളുടെ സരസ സല്ലാപത്തിലുമെല്ലാം  സ്ത്രീ ഒരു 'വില്ലന്‍' പരിവേഷത്തിന്റെ ഉടമ ! ഇതിന്റെയൊക്കെയപ്പുറം സ്വന്തം നല്ലപാതികളെ വഞ്ചിച്ചു രതിലീലയുടെ നൈമിഷിക സുഖങ്ങളിലേക്ക് മാടി വിളിച്ച ചില  പരിചിത മുഖങ്ങള്‍ , ഇത്രയും മതിയായിരുന്നു അക്ഷരങ്ങള്‍ അന്യമായവന് ദൈവ സൃഷ്ട്ടികളില്‍  ഏറ്റവും നീചമായത് സ്ത്രീയെന്ന് കരുതാന്‍. 

ഈ  ധാരണകളെയെല്ലാം തൂത്തെറിയപ്പെട്ടൊരപൂര്‍വ നിമിഷമായിരുന്നു  ആ പ്രണയ സുരഭില സംഗമ സായാഹ്നം !!! കിഴക്കനേറനാടിന്റെ  ചരിത്ര ഭൂമികയായ കാളിക്കാവില്‍ നിന്നും അരീക്കോട്ടേക്കുരുളുന്നൊരു രഥത്തിലെ ചിറകില്ലാത്ത പറവ അതായിരുന്നു, ജീവിത നാടകത്തില്‍ കാലം അബൂനിസാമിനു കല്‍പ്പിച്ചു നല്‍കിയ വേഷം ഒട്ടും അതിഭാവുകത്വങ്ങളില്ലാതെ  ആടിതീര്‍ക്കുകയാണവന്‍   ....!

ഇടവപ്പാതിയുടെ തുള്ളി മുറിയാത്ത മഴത്തുള്ളി ചില്ല് ഫലകത്തില്‍ നിന്ന് തുടച്ചു മാറ്റുന്ന യാന്ത്രിക കൈകളുടെ പ്രവര്‍ത്തനത്തിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ച അബൂനിസാമിന്‍റെ ബോധ മണ്ഡലത്തിലേക്ക് ഒരായിരം പ്രാപിഞ്ചിക ചിന്തകളുടെ കൊള്ളി മീനുകള്‍ ഊളിയിട്ടിറങ്ങി.  ഈ അഖിലാണ്ട മണ്ഡലവും സകല ചരാചരങ്ങളും ചലിക്കുന്നവയും നിശ്ചലമായവയുമടക്കം നല്ലതും ചീത്തയുമായ എന്തല്ലാം പ്രതിഭാസങ്ങള്‍ എന്തല്ലാം അത്ഭുതങ്ങള്‍..!! എല്ലാം ഉള്‍കൊള്ളുന്ന ഈ ഭൂമി എത്ര സുന്ദരി മനോഹരി, വലിയൊരു സ്വീകാര്യതയുടെ  പ്രതി ബിംബം .

ചിന്തകളുടെ കാടുകയറ്റത്തിനു വിരാമം കുറിച്ചത്  ഓടികൊണ്ടിരിക്കുന്ന  ശകടത്തിന്റെ ഒരു താല്‍ക്കാലിക നിശ്ചലത. അതും കലാലയ മുറ്റത്തിന്റെ  പാതയോരത്തു.  സര്‍ക്കാരിന്‍ ഔദാര്യത്തിനു  മുഷ്ട്ടി ചുരുട്ടി  നില്‍കുന്ന ഇന്നിന്റെ  കൌമാരങ്ങള്‍. അതെ, നാളെയുടെ പ്രതീക്ഷകള്‍. വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ !

ഒരേ നിറത്തിലുള്ള ചേലകളണിഞ്ഞവര്‍, സമപ്രായക്കാര്‍  കൌമാരങ്ങള്‍, പതിനെട്ടിന്‍ ഔദ്യോഗിക പ്രായം  അവരില്‍    പൂര്‍ത്തീകരിച്ചില്ലെങ്കിലും കറുത്ത് തുടങ്ങുന്ന മീശ രോമങ്ങള്‍ ആണ്‍കുട്ടികളിലും,  ഷാളുകളുടെ അറ്റം കൊണ്ട് മറപിടിച്ചിട്ടും മുന്നേ നടക്കാനൊരുങ്ങുന്ന വിരിമാറിലെ മാംസ ഗോളങ്ങള്‍    ‍പെണ്‍കുട്ടികളിലും  ശരീര വളര്‍ച്ചയുടെ പൂര്‍ത്തീകരണത്തെ വിളിച്ചറിയിക്കുന്നതായിരുന്നു

അവരോരുത്തരും അബൂനിസാമിന്റെ  ശകട കവാടങ്ങളെ ലക്ഷ്യം വെച്ച് പാഞ്ഞടുക്കുന്നു.  അവരെയെല്ലാം  ഉള്‍കൊള്ളാനുള്ള വിശാലത അയാളുടെ   ശകടത്തിനില്ല.  അബൂ നിസാം പതിവ് പോലെ അവരെ തടയാനുള്ള ശ്രമം നടത്തി. അതിനെയെല്ലാം  വിഫലമാക്കി ഓരോരുത്തരും അവവരുടെഇരിപ്പിടമുറപ്പിക്കുന്ന,  പതിവ് തനിയാവര്‍ത്തനം ..!  അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ, കറങ്ങി വരുന്ന ഈ ഭൂമിയില്‍ എന്താണ് ആവര്‍ത്തനമല്ലാത്തത്.?  പക്ഷെ  അന്ധമായ ലാഭകണ്ണുകളിലൂടെ  ലോകത്തെ കണ്ട ഒരു ശരാശരി സൃഷ്ട്ടിയായിരുന്ന  അബൂനിസാം ഈ ആവര്‍ത്തനത്തെ ഒരിക്കലും ഇഷ്ട്ടപെട്ടിരുന്നില്ല.

പതിവ്  ബഹളത്തിലും  കോലാഹലങ്ങളിലൊന്നുമില്ലാതെ  ശാന്തസുന്ദര'നയനങ്ങളുമായി പാതയോരത്ത്   തികഞ്ഞ അച്ചടക്കത്തോടെ മാറിനില്‍ക്കുന്ന കുസുമ'വദനത്തെ  നാലുനാളായിട്ട് അവന്‍  ശ്രദ്ധിക്കുന്നു . ഈ ബഹളത്തിനിടയിലും ഒരു നിമിഷം അയാള്‍  അവളിലേക്ക് ആകാംഷയുടെ കണ്ണുകള്‍ പായിച്ചു  അതെ ഇന്നുവരെ മനസ്സില്‍ വരച്ചിട്ട ചിത്രങ്ങളില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ഇന്നും അവളൊരു  മൂലയില്‍  പരിഭവങ്ങളില്ലാതെ  കൌതുക കണ്ണുകളിലൂടെ ലോകത്തെ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു .

ഇന്ന് വരെ അബൂ നിസാം കണ്ട സ്ത്രീ ബിംബങ്ങളില്‍ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ  ആ നയനങ്ങളുടെ ഉടമയെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഭാഷയില്‍ അബൂ നിസാം മാടി വിളിച്ചു   ഹേ... മഹിളാ രത്നമേ നിനക്കു  സ്വാഗതം എന്റെ ശകടത്തിലേക്ക .  അബൂ നിസാം തന്റെ  ഹൃദയ വാതായനങ്ങളെ തുറന്നായിരുന്നു അങ്ങിനെ വിളിച്ചത്.  ആ വിളിയുടെ ആത്മാര്‍ഥത മനസ്സിലാക്കിയിട്ടാവണം  മുല്ലമൊട്ടുകള്‍ പോലുള്ള വെളുത്ത പല്ലുകള്‍ കൊണ്ട് അവള്‍ അബൂനിസാമിന് ഒരു നിഷ്കളങ്കതയുടെ  പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട് ആ ക്ഷണത്തെ സ്വീകരിച്ചു. ശകടം  യാത്ര തുടര്‍ന്നു.   

നീണ്ടൊരു   മൌനത്തിനു അബൂനിസാം വിരാമം കുറിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു,  മോളൂ , നിന്റെ പേരെന്താണ് .?

പാല്‍ നിലാവൊഴുകുന്ന ഒരു പുഞ്ചിരിയുടെ അകമ്പടിയോടെ അവള്‍ മൊഴിഞ്ഞു "ഫരീദ കാസിം "

സംസാരം വീണ്ടും തുടര്‍ന്ന് ,വീട്ടുക്കാര്യങ്ങള്‍,  നാട്ടുകാര്യങ്ങള്‍  അങ്ങിനെ യങ്ങിനെ പലതും ,, പതിനഞ്ചു മിനിറ്റിന്റെ ദൈര്‍ഘ്യമുള്ള യാത്രയില്‍ അബുനിസാമും ഫരീദയും . മുന്‍ജ്നമത്തിലെവിടെയോ  വിധിക്ക് മുമ്പില്‍ കീഴടങ്ങി നഷ്ടപെട്ടുപോയൊരു സൌഹ്രദം ദൈവം  വീണ്ടും കൂട്ടിയിണക്കുകയായിരുന്നെന്നിരിക്കണം !! അബു നിസാമിന്റെ ജീവിതത്തില്‍  അന്നുവരെയുള്ള സൌഹാര്‍ദ്ധ സങ്കല്‍പ്പങ്ങളെ തിരുത്തി ക്കുറിച്ച ഒരു ദിനമായിരുന്നു അന്ന് !! യാത്രയുടെ അവസാന നിമിഷത്തില്‍  അബൂ നിസാം സകല ധൈര്യവും സംഭരിച്ചു  വിറയാര്‍ന്ന മനസ്സുമായി അവളെ തന്റെ ഇഷ്ടം അറിയിച്ചു. ഒരു നേര്‍ത്ത പുഞ്ചിരി അത് മാത്രമാണ് അവളില്‍ നിന്നുണ്ടായ പ്രതികരണം!!!!! \ആപുഞ്ചിരി  ഒരു പ്രണയ സ്വീകാര്യതയുടെ പ്രതീകമാണെന്ന്   അബൂ നിസാം മനസ്സിലാക്കി. 

ഇപ്പോള്‍ അബൂനിസാമിന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഒരേ ഒരു ചിന്ത മാത്രമേയുള്ളൂ..   എങ്ങിനെയെങ്കിലും ആ വിശ്വരൂപത്തെ സ്വന്തമാക്കണം. അവളുടെ നനുത്ത കരങ്ങള്‍ പിടിച്ചു  ഈ നീലാകാശത്തിനു താഴെ ഒരു പറവയായി പറക്കണം. അബൂനിസാം മോഹങ്ങളുടെ ചില്ല്  കൊട്ടാരങ്ങള്‍ അകതാരില്‍ പടുത്തുയര്‍ത്തി.

രാത്രിയുടെ യാമങ്ങള്‍ പലതു കഴിഞ്ഞിട്ടും ഉറക്കം തലോടാന്‍ എത്താത്ത അബൂ നിസാമിന്റെ  കണ്ണുകള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ തെളിയുന്നത് ഒരേ ഒരു രൂപം,  ഫരീദ കാസിമിന്റെ കവിതയൊഴുകുന്ന കണ്ണുകള്‍ മാത്രം.!

സ്വപ്നങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റത്തില്‍  അബൂ നിസാം ഒന്ന് മയങ്ങിപ്പോയി. സാധാരണ മയക്കങ്ങളില്‍ നിന്ന് അബൂനിസാമിനെ  വിളിച്ചുണര്‍ത്താര്  അനുസരണയുള്ള വേലക്കാരനെപ്പോലെ തന്നോടൊപ്പം നടക്കുന്ന ഘടികാരമണികളാണ്. ഇന്ന് ഘടികാര മണികള്‍ക്ക് മുമ്പേ.. സൂര്യ രശ്മികള്‍ ഭൂമിയെ ചുംബിച്ചു തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പേ അബൂ നിസാം ഉണര്‍ന്നു കഴിഞ്ഞു.  പതിവ് പ്രഭാത കൃത്യങ്ങളെല്ലാം പതിവിലും ഭംഗിയായി നിര്‍വ്വഹിച്ചു.  കൂടുതല്‍ സുന്ദരനായി അബൂ നിസാം  ആ പ്രഭാതത്തിനെ വരവേറ്റു .

ഇന്നുമുതലുള്ള തന്റെ ജീവിതയാത്രക്ക് ഒരു ലക്ഷ്യമുണ്ടെന്ന തോന്നല്‍  അബൂനിസാമിന്  കൂടുതല്‍ ഉന്മേഷം പകര്‍ന്നു നല്‍കി. അങ്ങനെ യുള്ള മൂന്നു ദിനങ്ങള്‍ അബൂനിസാം ഫരീദയെ കാണാന്‍ വേണ്ടി ഉണരുന്നു ഉറങ്ങുന്നു ജീവിക്കുന്നു.  മൂന്നാം നാള്‍ അവരുടെ കാഴ്ച്ചക്ക് മുമ്പ്  അബൂനിസാം  ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നൊഴുകുന്ന ചുടു രക്തം മഷിയാക്കി നനുനനുത്തതും പവിത്രവുമായ ഭാഷയില്‍ ഒരു പ്രണയ ലേഖനം തന്റെ പ്രേയസിക്കായ് തയ്യാറാക്കി വെച്ച് ഫരീദയെ കാത്തിരുന്നു.

വിറക്കുന്ന കരങ്ങളോടെ   ഹൃദയ രക്തത്തില്‍ ചാലിച്ചെടുത്ത  പ്രണയ കാവ്യത്തെ അബൂനിസാം  അവള്‍ക്ക്  നേരെ നീട്ടി,    പുഞ്ചിരിക്കുന്ന അധരത്താലും വിടര്‍ന്ന  കണ്ണുകളാലും ഫരീദ രണ്ടാമതൊന്നുആലോചിക്കാതെ അത് വാങ്ങി, പിന്നടങ്ങോട്ടു വരാനിരിക്കുന്ന ജീവിത യാത്രയിലെ  സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും  പ്രണയം തുളുമ്പുന്ന വരികളില്‍ 

ചാലിച്ചെഴുതി  മാസങ്ങളോളം   പ്രണയ ലഹരിയില്‍ ഇരുവരും  ഉന്മാദ കുസുമങ്ങളായി ആടി തിമര്‍ക്കവേ...

ഏതോ ഒരു ശപിക്കട്ടെ നിമിഷത്തില്‍ 

ഈ സുന്ദര സുരഭില പ്രണയത്തിന്റെ പരമ രഹസ്യം ഫരീദയുടെ വീട്ടുകാര്‍ അറിഞ്ഞു ,അവര്‍ അബൂനിസാമിന്റെ താമസ സ്ഥലത്തെത്തി താക്കീത് നല്‍കി  "ഇനിയവളെ കാണരുത് ,"മിണ്ടരുത് , ബന്ധപെടരുത്"  

സ്നേഹം വിലക്കപെടുന്ന നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അത് ..

 പ്രണയമെന്ന മധുരിക്കുന്ന നൊമ്പരം  സമ്മാനിച്ചവളെ മറക്കാന്‍ തനിക്കെന്നല്ല  ഭൂമിയില്‍ പ്രണയിക്കുന്ന ഒരാള്‍ക്കും സാധ്യമല്ല. എതിര്‍ക്കും തോറും പ്രണയത്തിന്‍റെ  ആഴം കൂടും ബലപ്പെടും എന്ന ലോക സത്യം ഇവിടെയും ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെട്ടു.

 കൂരിരിട്ടിനെയും ഭയചിന്തകളെയും അവഗണിച്ച് അബുനിസാം അര്‍ദ്ധരാത്രിയിലെ യാമങ്ങളില്‍, തന്റെപ്രാണപ്രേയസിയുടെ വീട്ടില്‍ ചെന്നു കണ്ടു ,,  പ്രതിസന്ധിയെ  തരണം ചെയ്യാനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങളെ കുറിച്ച്, പരസ്പരം അനുഭവിച്ച മാനസിക സംഘര്‍ഷങ്ങളെ  കുറിച്ച് ,വരാനിരിക്കുന്ന ശോഭനമായ ഭാവിയെ കുറിച്ചെല്ലാം ,നേരം പുലരുവോളം സംസാരിച്ച്

, അവരിരുവരും പിരിഞ്ഞു ,, ഇനി പഴയ പോലുള്ള ദര്‍ശനം നമുക്കില്ല ,,ഇതുപോലെ വല്ലപ്പോഴും മാത്രം .......!!!

  കാലചക്രം കറങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു ,,ഋതുഭേദങ്ങള്‍  മാറിമറിഞ്ഞു,,  പ്രണയമതിന്‍റെ പൂര്‍ണ പവിത്രതയോടെ രഹസ്യമായി മുന്നേറുമ്പോഴാണ് വിധി വീണ്ടും അബുനിസാമിന് നേരെ പിണങ്ങി നിന്നത് , അവിചാരിതമായി അബൂനിസാമിന് ഗള്‍ഫിലെക്കൊരു വിസ വന്നു ,വീട്ടുക്കാരുടെ നിന്ര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങേണ്ടി വന്ന നിസാം ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഫരീദയെ കണ്ടു , കനലെരിയുന്ന ഖല്‍ബോടെ അവന്‍ പറഞ്ഞു " ഫര്‍ീ ..ഒരു നാള്‍ ഈ തീരത്ത് ഞാന്‍ തിരിച്ചെത്തും അന്ന് നമ്മുടെ പ്രണയ വല്ലരി പൂവിടും ഉറപ്പ്,എന്തു വന്നാലും അത് വരെ നീ എനിക്കായി കാത്തു നില്‍ക്കണം "

കാല ചക്രത്തിന്റെ അനിവാര്യമായ കറക്കത്തില്‍ ,വസന്തവും ഗ്രീഷ്മവും മാറി മറഞ്ഞു ,, മണ്ണില്‍ അവരകലെയാണെങ്കിലും മനസ്സുകൊണ്ട് അവര്‍ അടുത്ത തന്നെയാ യിരുന്നു,പരസ്പരം കാണാതെ മന്സ്സുകൊണ്ടുള്ള പ്രണയം ,,ഗള്‍ഫിന്റെ  പൊള്ളുന്ന വെയിലിലും ,പൊടിക്കാറ്റിലെ  വിഷമം നിറഞ്ഞ ജോലിയിലും അബൂനിസാമിന് ഒരേ ലക്ഷ്യവും ചിന്തയുമായിരുന്നു ,,എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഫരീദ യുമൊത്തുള്ള ഒരു ജിവിതം ,, അന്നൊരു വെള്ളിയാഴ്ച ജോലിയും കഴിഞ്ഞു ,താമസിക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഏഴാം നിലയില്‍ അസ്തമയ സൂര്യന്‍ ഇളം ചുകപ്പില്‍ നിശയുമായി പരിണയിക്കുന്നതും നോക്കി അബൂനിസാമിരിക്കുമ്പോഴാണ് ,അവിചാരിതമായി  എഴു ബഹറുകളും കടന്നു മണലാരണ്യത്തിലേക്ക്  അവനെ തേടി ഒരു കത്ത് വരുന്നത് .

പുറം ചട്ടയില്‍   അഡ്രെസ്സ് ഒന്നും കാണുന്നില്ല  "ഇത് അബൂ നിസാമിനെ"  ഏല്‍പ്പിക്കുക  എന്ന് മാത്രം സുപരിചിത  കൈപടയില്‍ കണ്ടതും അയാളുടെ മനസ്സില്‍   ഒരായിരം പൂക്കാലങ്ങള്‍  ഒന്നിച്ചു വിരിഞ്ഞു !

ആകാംക്ഷ  നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെയും വിറയാര്‍ന്ന കരങ്ങളോടെയും  തന്നെ തേടി വന്ന ആകത്തെടുത്ത് അക്ഷരങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു,, ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വന്ന ആ വാര്‍ത്തകണ്ട് ഒരായിരം  കൂരമ്പുകള്‍ ഹൃദയത്തില്‍ തറക്കുന്ന വേദനയോടെ അബൂ നിസാം ഒരു പിഞ്ചു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു,, അത്രയധികം വേദന നല്‍കുന്നതായിരുന്നു ആ കത്തിലെ ഉള്ളടക്കം  ഒരു പെണ്‍കുട്ടി എന്ന നിലക്കുള്ള ഫരീദയുടെ സകല എതിര്‍പ്പിനെയും അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് വീട്ടുക്കാര്‍ അവളെ മറ്റൊരുത്തന് സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ പോകുന്നു   ,, വേദന നല്‍കാനായി മാത്രം തന്നെ തേടിവന്ന ആ വാര്‍ത്തയെ യാധാര്ത്യ ബോധത്തോടെ നേരിടാന്‍   അബൂനിസാം എന്നെന്നേക്കുമായി പ്രവാസത്തോട് വിട പറഞ്ഞു പ്രേയസിയെ സ്വന്തമാക്കാന്‍ ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചു .

 പക്ഷെ വിധി അവിടെയും അവര്‍ക്കെതിരായിരുന്നു ,,, അബു നിസാമിന്റെ ശ്രമങ്ങളെ വിഫലമാക്കി,

നിറഞ്ഞ മിഴിയിണയും  കലങ്ങി മറിഞ്ഞ മനസ്സുമായി  ഫരീദ കാസിം  വീട്ടുകാരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു ബലിയാടായി ഫരീദ ജബ്ബാറായി  ജീവിതത്തിന്റെ പുതിയ മേച്ചില്‍ പുറങ്ങള്‍ തേടി യാത്ര തുടര്‍ന്നു ,, ,, വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ഒരിക്കല്‍  അബൂനിസാം ,ആകസ്മികമായി  ഫരീദയെ കാണുമ്പോള്‍  ,ഒക്കത്തൊരു കൈകുഞ്ഞുമായി  ജീവിത യാഥാര്‍ത്യങ്ങളോട് പൊരുത്തപ്പെട്ട്     കഴിഞതെല്ലാം     "പ്രായത്തിന്‍റെചാപല്യത"  എന്ന ലേബലില്‍  മറച്ചു വെച്ച് കൊണ്ട്    കൃത്രിമ പുഞ്ചിരിയുമായി തന്റെ മുന്നിലൂടെ മന്ദം മന്ദം നടന്നു നീങ്ങുന്ന "പുതിയ" ഫരീദയെ യായിരുന്നു ,,

എല്ലാതരം ലഹരികളും വെടിഞ്ഞ അബൂനിസാം ഇന്ന് ഒരിക്കള്‍  കൂടി ലഹരികളുടെ സുഖം തേടി  അവസാനം ചാലിയാറിന്റെ  കുഞ്ഞോളങ്ങളില്‍  തന്‍റെ പ്രണയത്തെ ലഹരിയിലാവാഹിച്ചു നിമഞ്ജനം ചെയ്ത്, പിന്നിട്ട വഴികളെ   കുറിച്ചോര്‍ക്കാതെ വീണ്ടും ജീവിത യാത്ര തുടരുന്നു ,,

ചാലിയാറിന്‍റെ  കുഞ്ഞോളങ്ങളെ പ്പോലെ ....................................